Ako at Ikaw, Tayo Na! Para sa Bukas Natin at ni Inang Kalikasan

---

---

 

Ang Hinahanap ng Lumbay kong Puso

 

Ako ay humimlay

Sa ilalim ng mga bituin,

Habang sa mundo ng panaginip

Naglalakbay ang isipan.

 

Puso ko’y nais makisayaw

Sa mga hayop at ibon ay makiulayaw;

Katawan ko’y gustong lumipad,

Kahit saan mang lupalop mapadpad;

Layungin at sisirin ang dagat

Hanggang sa ang araw ay sumikat

Di maaalintana ang pagod at panghihina

Sa mundong aking tirahan

Pagkat ang ganda ng kalikasan

Sa akin ay nagbibigay rin ng kalakasan.

 

Sa pagmulat ng mata,

Ako ay biglang lumuha

Pangarap na lang pala

Ang lahat ng tinuran

Tirahan ko’y wala na

Huli na ng aking nalaman.

 

Lahat ay aking gagawin

Magbalik lang ang dati,

Sana’y muling maramdaman

Ang magkaroon ng tirahan

Tulad ng paraiso nina Eba at Adan

At nang magkaroon ng katuparan

Ang nasa kalooban.

 

---

---

 

Ang Hinanakit ni Ina

 

Ako’y isang dilag na sakdal rikit,

Ni isang kapintasa’y walang masasambit;

Lahat humahanga, lahat napapanganga

Kapag kanila nang namalas taglay kong kagandahan.

 

Lahat na ng tao ay nakasalamuha,

Anuman ang naisin,

Pagkain man o inumin,

Kasuotan man o tirahan,

Pag aking ibinigay

Sa mga mata ko’y bakas ang ligaya.

 

Pero sa paglipas ng panahon,

Kasalukuyang ako’y di na tulad ng noon;

Dilag na hinangaan,

Ngayon ay di na nakikilala;

Matapos abusuhin, ako’y winasak pa

Ng mga taong aking tinulungan;

Sila na dapat sana sa akin ay magyayaman,

Di ko inaasahan

Masama pala ang mapapala.

 

Bakit, o bakit?

Bakit ako ginanito?

Matapos ang lahat,

Ito pa ang natamo;

San nga ba nagkamali,

Ako nga ba’y nagkulang?

Matapos nilang makinabang,

Ginawa pang basahan!

 

Ako’y nakikiusap at nagmamakaawa

Na sana sa abang lingkod

Sila naman ay mahabag;

Dahil sa oras na hindi na kayanin

Sapin-sapin na pasakit,

Baka ang lahat ay akin ng ipagkait;

Kaya’t habang maaga pa

Kayo ay gumawa ng paraan

Nang ang lupit ko ay hindi na matikman.

 

---

---

 

Tayo ng Gumising Para sa Isang Bukas

 

Marami ng taon ang mabilis na nagdaan,

Henerasyon at gobyerno’y nagpapalit-palit na,

Ngunit imbis na bumuti, lalo pa atang lumubha

Ang dati ng kalagayan ni Inang Kalikasan.

 

Noo’y iilan lang ang mga gusali’t kabahayan,

Ngayon ay dumami at wala ng paglagyan;

Usok at iba pa, sa hangin ay humalo na

Subukan mang langhapin ay mauubo ka na;

Ang mga katubigan na dati’y nilalanguyan

Ngayo’y kaunti na, ang iba’y kulay uling na,

Gutom at uhaw di na kayang pawiin

Pero ang yaring buhay, kaya ng bawiin;

Mga pagbabagong hindi naging mainam,

Tayong lahat ang syang may kasalanan.

 

Tayo’y may mata, ating ng imulat;

May kamay at paa, ating ikilos na;

Huwag ng antayin na pagsabihan pa

Ating ng tulungan si Inang Kalikasan,

Kung magsasayang pa ng oras,

Baka wala ng bukas

At tayo’y mauwi sa napipintong wakas.

 

---

---